Παρόλο που δεν θέλουμε να ακούμε κλάματα, ας το παραδεχτούμε η μεσόγειος και ειδικά οι Έλληνες είμαστε μια κουλτούρα που το κλάμα το κάνουμε τραγούδι. Νομίζω ότι το απόλυτο τραγούδι για το κλάμα, που είναι σκληρό, αλλά είναι ένα “έπος”, πρέπει να το ακούσουμε πώς να το κάνουμε; Κι αν το γνωρίζουμε πρέπει να το ακούμε τακτικά για να θυμόμαστε ότι αυτά τα πράγματα μπορούν να συμβούν στην μουσική και να αποτυπωθούν με ήχο.
Εδώ η Ρεμπέκα ντελ Ριο στο Τζοράντο (Κλαίγοντας). Ακαπέλα, μόνη της, τραγουδάει συγκλονιστικά με ένα απίστευτο ρουμ έκο.
Mulholland Drive, το Τζοράντο ακούγεται εκεί, είναι μια ταινία του Ντέιβιντ Λιντς, οι ειδικοί την κατατάσσουν, στο σουεριλιστικό νεονουάρ. Μια κατηγορία που δεν νομίζω να υπάρχει αλλά την έφτιαξαν ειδικά για τον Ντειβιντ Λιντς. Όποιος γνωρίζει ας μου πει να μάθω περισσότερα.
Ένα τραγούδι δύσκολο για τα νέα παιδιά που δεν έχουν και “πολύ ήχο στα αυτιά τους” παρόλο που έχουν δεκαπλάσιες πηγές να ακούσουν απ΄ ότι οι παλαιότερες γενιές.